Forum

Dociekliwość badaczy zawsze była ciekawa....warto wnikać, poznawać.
Więc podstawę badawczą mamy, dysputę czas zacząć...

Uważam ,że do zdrady 'pcha nas brak prawdziwej wzajemnej więzi i dbałości o siebie ; wzajemnej dbałości..
i głupia ciekawość , myśl ;że gdzieś tam... ,
gdzieś z kimś...
będzie lepiej i łatwiej ...
Niestety jak jest to mylne wyobrażenie..;-(

Jak śpiewała Hanka Ordonówna - "Miłość Ci wszystko wybaczy - co się wybaczyć da..."
Wybaczyć można,ale czy można zapomnieć,czy można się pozbyć strachu przed powtórną zdradą - przecież mówi się,że jak ktoś zdradził raz - to zrobi to ponownie...
Miłość może i gdzieś w sercu tam na dnie zostanie,ale nie zapominajmy o jednej bardzo istotnej rzeczy,że od miłości do nienawiści jest bardzo cienka linia,którą można bardzo szybko przekroczyć - czasem nawet nie wiadomo kiedy...
Co pcha człowieka do zdrady?
Dołączę się do wypowiedzi Ryszarda - człowiek szuka tego czego nie ma obok siebie,ale nie jest to oczywiście żadne usprawiedliwienie...
Czasem to chęć ucieczki,chwilowego zapomnienia,spróbowania czegoś innego,pozbycia się monotonii,poszukiwanie niejednokrotnie złudnego szczęścia,oraz ciekawość,a nade wszystkim niepohamowany popęd seksualny u niektórych ludzi - a ten przykład - nimfomanii - fakt - poniekąd to choroba,ale...

...kiepski to związek,w którym nie czujemy swojej wartości i atrakcyjności

Jeżeli ktoś w ten sposób chce podnieść swoją wartość to można oznaczać to już tylko jedno - kompletnie spadł na dno...

A jeżeli źle czujemy się w związku - to chyba najwyższy czas powiedzieć - PAS...

Co fakt to fakt,ale z drugiej strony patrząc są różne rodzaje zdrady i uważam,że każdy przypadek trzeba traktować indywidualnie,a poza tym - nigdy tak do końca nie wiemy jak byśmy postąpili dopóki Nas samych to nie trafi...

ta sama dziura szybko sie nudzi

Należysz do tych znudzonych swoją dziurą i szukasz innej ....?

Ot męska forma rozumowania...

Niektórzy myślą....dziurką...

Zdrada wynika chyba z ciekawości może...Jak to jest z kimś innym...Takie jest moje zdanie

Zapewne ciekawość ale jeśli rzecz dotyczy stałego związku,to jedna ze stron sfiksowała, fundamenty zostały zachwiane...

Fakt, że kot jak jednej dziury pilnował, to padł z głodu, ale sfera uczuć i związku nie polega na zdobywaniu dóbr w celach egzystencji...

Nie warto deliberować i rozmieniać grosz na drobne, bo z grosza reszty się nie dostanie
Zdrada niezaprzeczalnie i bezwzględnie jest końcem miłości... Pass

Ciekawość - owszem,ale wiecie co?
Bardziej byłabym za powiedzeniem:
"Zakazany Owoc smakuje lepiej"...
Ale dlaczego ludzie się od siebie oddalają?
Sądzę,że głównym czynnikiem niepowodzeniem w związkach jest brak chęci porozumienia,bo obecnie niemal każdy chce być niezależny i robić wszystko sam.
Brak rozmów,rozdrażnienie,cisza,zniechęcenie i tylko patrzeć jak dochodzi do zdrad i rozstań...

Skąd ja to znam

Afrodytko, w pełni podzielam Twoje zdanie - specjalizacja, to jest to czego brakuje w związkach. Nie można wszystkiego robić samemu - człek by się pogubił; to jak w biznesie: reklamę robi firma wyspecjalizowana, a księgowość - księgowa, prawda?
Teraz, w dobie równouprawnienia nic nie stoi na przeszkodzie aby podnieść wartość związków, a tym samym ich zadowolenie poprzez specjalizację.
I tak na przykład:
jedno zarabia - drugie wydaje;
jedno jest wierne - drugie się łajdaczy;
jedno sprząta - drugie ogląda TV;
jedno gotuje - drugie łazi po knajpach;
I tak można dopracować związek do perfekcji
Aha, jest jeden wyjątek:
gdy jedno za dużo gada - drugie dekapituje pierwsze...

Arminku,błagam...
Przestań choć na chwileczkę ironizować - tak nie można. Czasem wypadało by powiedzieć jakiś ciekawy monolog,a Ty przecież takie potrafisz,a tu co?
Oj... Popraw się proszę...

Nie błagaj. Kobiecie, choć uchodzi - nie wypada...
Ironia jest piękna - odkrywa to na co wszyscy patrzą i nie widzą.
Napisałem szczerą prawdę, napisałem o braku porozumienia. Nazwałem to specjalizacją...
A że tak dzieje się na co dzień - czemu się z tego nie pośmiać; może ktoś ruszy główką, zauważy, że tak postępuje i od takiego postępowania uwolni siebie, a tym samym swoją "połówkę". Przez to świat stanie się piękniejszy, a to piękno wróci do mnie w dwójnasób i ja też będę szczęśliwszy, i piękniejszy... Czyż nie jest to pełnia szczęścia?

Świata nie zmienisz a tym bardziej ludzi...to trochę jak szklane domy.....

Ależ można wybaczyć.Jednak wybaczanie wybaczaniu nierówne. I nie jest to tak, jak pokazują amerykańskie filmy, że on ze łzami w oczach przychodzi skruszony, ona wtula się w niego i odchodzą w kierunku zachodzącego słońca. Wybaczanie to długi i bolesny proces. Trzeba mięć świadomość przy tym, że to nie film i nie wyświetlą nam się literki "the end" a po nich już nic nie będziemy pamiętali, i puszczą nam nowy film, łzawą komedię romantyczną.
Pamięć będzie piekła, bo tak to już jest. Jednak jeśli oboje partnerzy chcą naprawić to co się stało, jeśli to rzeczywiście był błąd, do czego KAŻDY ma prawo zgodnie z maksymą "errare humanum est" to ten ból stanie się po prostu elementem przeszłości. On będzie cicho tkwił, czasem będzie uwierał, ale nie jako zarzut wobec osoby, której się wybaczyło, ale jako pamięć po prostu trudnej i szorstkiej przeszłości.
Wybaczenie to nie udawanie głupa, że nic się nie stało, to świadoma decyzja o odpuszczeniu winy z uwagi na szczerą skruchę i chęć naprawy